تحقیق درباره بررسی رابطه بین شگیبایی و با رضایتمندی زناشویی در دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد ایذه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 53

بررسی رابطه بین شکیبایی و با رضایتمندی زناشویی در دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد ایذه

چکیده:

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه سبکهای شکیبایی با رضایتمندی زناشویی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه است. بدین منظور 62 نفر از دانشجویان متأهل دانشگاه ایذه این دانشگاه به تفکیک جنسیت به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند و آزمونهای رضایتمندی زناشویی انریچ و همچنین مقیاس بازنگری شده شکیبایی بزرگسال کولنیزورید (1990) RAAS بر روی آنها اجرا شد. پس از جمع‌آوری اطلاعات از روشهای آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و ...) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی توافقی ، مجذور کا (x2) و آزمون t برای مقایسه میانگین‌های مستقل ) استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که : دانشجویان متأهل با سبکهای شکیبایی ایمن ، از رضایتمندی زناشویی بالاتری برخوردارند و برعکس یعنی دانشجویانی که از سبک های شکیبایی نا ایمن اجتنابی و دوسوگرا برخورداربودند ، میزان رضایتمندی زناشویی آنان نیز بطور معناداری کمتر از افراد ایمن بود. این یافته با بسیاری از نتایج پژوهش های پیشین مطابقت دارد بدین معنا که در وهلة‌ نخست، کیفیت روابط بهتر به وسیله همسرانی گزارش می‌شود که هر دو دارای شکیبایی ایمن‌اند در مرتبه بعد، توسط زوجهایی گزارش می‌شود که یکی از آنها دارای شکیبایی ایمن است.

همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد که بین سبکهای شکیبایی دانشجویان متأهل مؤنث با مذکر تفاوت معنی داری وجود ندارد اگرچه زنان از سطح ایمنی بیشتری در روابط بین فردی و شکیبایی برخوردارند ولی تفاوتها معنی دار نیست . از نتایج دیگر این پژوهش ، نبودن تفاوت معنی داری بین رضایمندی زناشویی در دانشجویان بر اساس جنسیت است . بررسی ‌های قبلی در مورد رضایتمندی زناشویی نیز عموماً نشان می ‌دهد که وضعیت جنس افراد، پیش‌بینی کننده رضایتمندی نمی ‌باشد .

کلید واژه‌ها : سبک های شکیبایی ( سبک شکیبایی ایمن ، سبک شکیبایی ناایمن اجتنابی ، سبک شکیبایی ناایمن دوسوگرا ) ، رضایتمندی زناشویی ، دانشجویان تربیت دبیر

مقدمه :

” سبک شکیبایی “یکی از مهمترین عوامل مؤثر در تعاملات بین فردی است که در دوران کودکی فرد شکل گرفته و با توجه به محیطی که در آن تحول یافته است، در سنین بعدی ادامه می ‌یابد (بالبی 2 ، 1988 و 1973و1960) . موضوع شکیبایی از زوایای مختلفی مورد پژوهش قرار گرفته است. مثلاً هازن 3و شیور4، درباره شکیبایی و عشق رمانتیک (1987) و دربارة شکیبایی و کار و حرفه (1990)، سیمپسون 5 و همکاران درباره شکیبایی و اضطراب آزمایشگاهی (1990)، هرووتیز6 و همکاران درباره شکیبایی و مشکلات بین شخصی (1993) کوبک 7 و هازن 8 (1991) درباره شکیبایی و از دواج به پژوهش پرداخته‌اند.

سبک شکیبایی یکی از عوامل شخصی است که بر همسازی و ناهمسازی زناشویی تأثیر می ‌گذارد و تحقیقات بسیاری دربارة آن انجام شده است .همچنین شواهد فراوانی گویای آن است که زوج‌ها در جامعه امروزی برای برقراری حفظ و ارتباط صمیمی و درک احساسات از جانب همسرانشان با مشکلات فراوانی درگیرند. در حقیقت این معضل سبب پریشانی در روابط زناشویی شده است. رضایت از زندگی زناشویی به احساس عینی از خشنودی، رضایت و لذت تجربه شده توسط زن و یا مرد است وقتی که همه جنبه‌های مشترک زندگی‌شان را در نظر بگیرند (الیس 9، 1986) . یک تحول مهم در این جهت، این است که تا قبل از دهة هفتم قرن بیستم، تحقیقات انجام شده در خصوص خانواده، به طور عمده حول محور طلاق و اثرات روانی – اجتماعی آن بر اعضای خانواده متمرکز بود، ولی از این دهه به بعد، توجه محققین به مسئله نارضایتی از زندگی زناشویی و راههای افزایش احساس رضایت و شادکامی از زندگی مشترک معطوف شد که هدف این تحقیق نیز حرکت در این جهت است، زیرا به تعیین علل جدائیها پس از وقوع آنها نمی ‌پردازد بلکه با مشخص کردن نحوة‌ تأثیر رابطه شکیبایی با رضایتمندی زناشویی، کوشش می ‌کند تا زمینه‌های روان شناختی را که به این رضایتمندی منتهی می ‌شود، شناسایی کند. با شناخت این زمینه‌ها، می ‌توان در سطوح مختلف مداخله کرد. میزان از دواجهای با خطر بالا را کاهش داد، بر رضایت و شادکامی از دواجهای موجود افزود و از بعضی ناسازگاریها پیشگیری به عمل آورد و از این طریق، از بسیاری از نابسامانیهای خانوادگی که منجربه هدر رفتن نیروهای عظیم انسانی می ‌شود جلوگیری کرد.

بررسی ‌های قبلی رضایتمندی زناشویی عموماً نشان می ‌دهد که وضعیت جنس افراد، پیش‌بینی کننده رضایتمندی نمی ‌باشد (اسمیت 10، 1985به نقل از تابع بردبار ، 1383). برای نمونه اسمیت دریافت که بین رضایتمندی زناشویی گروههای زنان و مردان تفاوتی وجود ندارد. با وجود این، فاورز11 (1991) در بررسی رضایتمندی زناشویی مشاهده کرد که مردان بیش از زنان، از دواج خود را با توجه به شاخص‌های مالی، والدینی، خانواده، دوستان و شخصیت همسر خود مثبت‌تر گزارش نمودند.